Eten heeft een verbindende kracht. Het brengt mensen samen. Tegelijkertijd is het ook een basisbehoefte. Zonder eten kunnen we niet overleven. Dus wat als eten dagelijks voor één grote confrontatie met jezelf zorgt?

Naar schatting lijden jaarlijks zo’n 200.000 mensen in Nederland aan een eetstoornis. De werkelijke aantallen liggen echter waarschijnlijk nog hoger. Slechts één op de drie mensen met een eetstoornis zoekt hulp. Dat komt omdat het taboe rondom eetstoornissen nog altijd groot is. Met deze lezing willen Chantal Kamminga-Dommanschet, klinisch psycholoog – psychotherapeut en ervaringsdeskundige, werkzaam bij Faas Psychologie Voorburg, en prof. dr. Eric van Furth, klinisch psycholoog en hoogleraar eetstoornissen, werkzaam bij Centrum Eetstoornissen Ursula GGZ Rivierduinen, een stap zetten in het doorbreken van dit taboe.

Een eetstoornis gaat in de kern niet over eten, maar over de relatie met jezelf en je lichaam. Over jezelf niet goed genoeg vinden. Over de angst om ruimte in te nemen. Over de angst teveel te zijn. De angst teveel te voelen. Over niet goed weten wie je bent. Over niet goed weten hoe je dat nou eigenlijk doet, leven.

Eten, niet eten, teveel eten: het wordt een manier om met angsten, onzekerheden en overweldigende emoties om te gaan. Het geeft je (schijn)veiligheid, controle en grip. De eetstoornis wordt een manier om je staande te houden, een overlevingsmechanisme, een manier om te overleven.

Binnen het spectrum van psychische variaties, hebben eetstoornissen het hoogste sterftecijfer. Gezien de ernst en de lijdensdruk is het daarom van groot belang het gesprek aan te gaan. Het liefst zo vroeg mogelijk. Als hulpverlener, maar ook als je vermoedt dat iemand in je omgeving kampt met een eetstoornis. Uit schaamte en angst voor onbegrip melden veel mensen die worstelen met een eetstoornis zich echter niet bij de huisarts of andere hulpverlening. Ze houden het geheim voor hun omgeving en lijden in stilte. En dat maakt het voor de mensen die ermee worstelen een enorm eenzaam-, en voor de ‘omstanders’ een enorm ongrijpbaar proces.

We denken vaak dat een eetstoornis gaat over een verstoorde relatie met eten. En ja, er is sprake van een ongezonde relatie met eten, maar er zijn nog een heleboel andere signalen waaraan je kunt merken dat het niet goed met iemand gaat (denk onder andere aan neerslachtigheid, concentratie- en slaapproblemen, angstklachten, teruggetrokken/vermijdend gedrag of juist verhoogde prikkelbaarheid). In deze lezing nemen we je hier graag in mee en kijken we verder dan het verstoorde eetgedrag. We delen inzichten en tips over hoe je het gesprek aan kunt gaan met de persoon achter de eetstoornis. Niet door te labelen en te stigmatiseren, maar door de juiste vragen te stellen en bovenal echt te luisteren. Een gesprek van mens tot mens.

Wil jij meer te weten komen over waar een eetstoornis over gaat? En ben je nieuwsgierig hoe je vervolgens vanuit verbinding het gesprek aan kunt gaan wanneer je vermoedt dat iemand een eetstoornis heeft? Kom dan naar de lezing met Chantal Kamminga-Dommanschet en Eric van Furth waarin zij door zowel professionele als persoonlijke ervaringen en inzichten te delen, hopen bij te dragen aan het doorbreken van taboe dat nog altijd rondom eetstoornissen hangt.

Of je nou hulpverlener, een naaste, of iemand bent die een moeilijke relatie heeft met eten: je bent heel welkom.